تصفیه بیولوژیکی رشد معلق حذف نیتروژن با فرآیند لادزاک – اتینگر
بنام خدا و با سلام ؛ در تایپک پیش رو از سایت بهداشت محیط ایران ، خیلی مختصر در ارتباط با فرآیند لادزاک – اتینگر در تصفیه بیولوژیکی رشد معلق حذف نیتروزن توضیحاتی آوردیم که امیدوار هستیم مورد استفادتون قرار بگیره .
حذف نیتروژن قبل از تخلیه فاضلاب تصفیه شده به جریان آبهـای حـساس(بـرای جلـوگیری از اوتریفیکاسیون) یا برای تغذیه آبهای زیرزمینی و یا کاربردهای دیگر بازیافت، اغلـب مـورد نیـاز است. حذف نیتروژن می تواند در یک قسمت مشترک با سیستم تصفیه بیولوژیکی انجام گیـرد و یا بصورت یک فرآیند ضمیمه به طرح موجود تصفیه صورت گیرد.
الف ) لادزاک – اتینگر
ایده اولیه حذف بیولوژیکی نیتروژن در ناحیه انوکسیک اولیه با بهره برداری متـوالی هـوازی / انوکـسیک توسط لادزاک و اتینگر (۱۹۶۲) بود . فاضلاب ورودی به یک ناحیه انوکسیک وارد می شد که بعد از آن ، یک ناحیه هوازی وجود داشت . فرآیند به نیترات تشکیل شده در ناحیـه هـوازی وابـسته اسـت کـه از طریق RAS به ناحیه انوکسیک برگشت داده می شود . بدلیل اینکه نیترات ، تنها از طریق RAS وارد ناحیه انوکسیک می شد ، دنیتریفیکاسیون به مقدار زیادی بوسیله نسبت برگشت RAS ، محـدود مـی شد. اگرچه اخیراً ، این فرآیند با افزایش نسبت برگشت RAS ، بیشتر برای کنترل بـالا آمـدن لجـن در زلال ساز ثانویه که ناشی از دنیتریفیکاسیون است مورد استفاده قرار گرفته است.
حتما بخوانید : انواع فرآیندهای تصفیه فاضلاب شهری + پاورپوینت رایگان
ب) فرآیند اصلاح شده لادزاک – اتینگر
کی از مرسوم تـرین فرآینـدهای حـذف بیولـوژیکی نیتـروژن ، فرآینـد اصـلاح شـده لادزاک – اتینگـر (MLE) است . بارنارد (۱۹۷۳) ، طرح اولیه لادزاک – اتینگر را با فراهم کردن برگشت داخلی اصـلاح کرد که نیترات ورودی بطور مستقیم از ناحیه هوازی به ناحیه انوکسیک وارد می شود . با این کار ، بازده کلی حذف نیتروژن و سرعت دنیتریفیکاسیون افزایش داده شد . نسبت جریـان برگـشت داخلـی ( دبـی محدوده ای از ۲ تا ۴ دارد . در تصفیه فاضلاب شـهری بـا ً جریان برگشتی به دبی جریان ورودی) معمولا داشتن زمان تماس کافی در منطقه انوکسیک و BOD ورودی کافی ، در این نسبت جریـان برگـشتی ، غلظت متوسط ازت نیتراته در پساب خروجی بین ۴-۷ mg/l است . فرآیند MLE با تاسیسات موجود لجن فعال ، مطابقت زیادی دارد و می توان براحتی بـه اسـتاندارد معمـول غلظـت کـل نیتـروژن پـساب بـرای ً خروجی کمتر از ۱۰ mg/l رسید . نسبت BOD/TKN برابر ۱ : ۴ در فاضلاب ورودی ، معمـول برای کاهش موثر نیترات با فرآیند انوکسیک اولیه کافی است . زمان ماند متداول تانـک انوکـسیک در فرآینـد MLE ، بین ۲-۴ ساعت است ؛ اما هنگامی که ناحیه انوکسیک به ۳-۴ مرحله بـصورت سـری تقـسیم می شود ، سرعتهای سینیتیکی دنیتریفیکاسیون افزایش می یابد و در نتیجه ممکن است کل زمان مانـد مورد نیاز ۵۰-۰-۷ درصد طراحی در حالت تک مرحله ای شود . تغییر دیگر فرآیند MLE ، تحت عنوان eMLE می باشد که از یکسری تانکهای انوکسیک / هوازی برای افزایش حـذف مـواد مغـذی اسـتفاده شده است .
موفق باشید.
بدون دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید