بیماری های منتشر از شناگاه ها و استخر ها
استخر شنا محل بسیار مناسبی برای انتقال بیماری های پوستی و عفونی می باشد و این بیماری ها شناخته شده و هیچ گونه شکی در انتقال این گونه بیماری ها توسط شناگران در این آب ها نمی باشد.لذا بطور کلی امراضی که توسط آب آلوده توسط شناگاه ها و استخر ها امکان انتقال به شناگران دیگرا را پیدا میکنند در ذیل بطور اجمالی توسط وبسایت مهندسی بهداشت محیط ایران بررسی می شوند :
۱- بیماری های دستگاه هاضمه
از این بیماری ها می توان حصبه،شبه حصبه ،وبا ، اسهال را نام برد. میکرو بهای مولد بیماری های دستگاه گوارش قدرت بیشتری برای زنده ماندن در آب استخر را دارند لذا بزرگترین خطر موقعی به وجود می آید که بیماری های عفونی روده ای بین مردم وجود داشته باشد و امکان آلوده شدن افراد سالم وقتی بیشتر می شود که استخر شلوغ باشد.
۲- بیماری های چشم، گوش و حلق و بینی
از این بیماری ها می توان گلو درد چرکی و ورم ملتحمه را نام برد. بعضی از باکتری های خطرناکی که در دستگاه تنفس تولید بیماری می کنند ضعیف هستند و چون آب محیط مناسبی برای زندگی آنها نیست ، زود از بین می روند. لذا با حفظ کلر باقیمانده از رشد و تکثیر اینگونه باکتری ها جلوگیری می گردد.
۳- بیماری های جلدی و پوستی
بیماری هایی که بیش از سایر امراض در استخر های شنا و شناگاه ها وجودداشته و شناگران را تهدید می نماید، عفونت های پوستی و بیماری های قارچی مانند کچلی ،زرد زخم،خارش در انگشتان پای شناگران می باشد.
۴- بیماری های انگلی
یکی از مهمترین بیماری های انگلی بیماری های خونی مثل شیستوزومیازیس است . در مناطق گرمسیر چنانچه آب استخر با آب رودخانه ای پر شود که عامل این بیماری در آن وجود داشته باشد می تواند افراد سالمی را که در چنین آب هایی شنا میکنند آلوده سازد.
بطور خلاصه بیماری های حائز اهمیت در شناگاه ها و استخر ها به شرح زیر بیان می گردد :
۱- بیماری خارش شناگران (Swimmers Itch) : خارش شناگران ناشی از شیستوزومای غیر انسانی معروف به شیستوزومای درماتاتیس (Schistosoma dermatitis) می باشد.
۲- عفونت پای ورزشکاران (Athelets Foot) : توسط قارچ های تریکوفیتون و اپیدرموغیتون ایجاد می شود. این عفونت معمولا بین انگشتان پا ایجاد می شود.
۳- عفونت های پوستی : عامل ان مایکوباکتریوم ماریتوم می باشد. مایکوباکتریوم ماریتوم باعث ایجاد عفونت های مختلف چشم ،گوش،پوست و عامل گرانولوما در افرادی که از استخر ها و شناگاه ها عمومی استفاده میکنند ، می گردد. این ارگانیسم به کلر باقیمانده ۱٫۵ میلی گرم در لیتر مقاوم می باشد. مواردی از عفونت پوستی ناشی از سودوموناس آئروژینوزا گزارش شده است.
۴- مننگو انسفالیت آمیبی اولیه (PAM) : عامل ان آمیب تازکدار آزادزی نگلریا فاولری(Negleria Floweri) است که ایجاد عفونت های ریوی کشنده به نام مننگو انسفالیت آمیبی اولیه (Primary Amebic Meningoencephalitis) می شود. گونه های نلگریا فاولری در خاک، سبزیجات در حال فساد و آب های شیرین(۱۳۳ درجه فارنهایت) طبیعی یافت می شود. کیست آن در درجه حرارت ۵۶ درجه سانتی گراد در آب زنده می ماند . pH بهینه برای رشد آنه ۷٫۴-۷٫۸ می بشد.
آمیب آکانتامبا یک آمیب آزادزی دیگری است که معمولا سبب عفونت مزمن یا حاد با شدت کمتر نسبت به PAM می شود. احتمال دارد که آکانتامبا در افرادی که هیچ گونه سابقه شنا ندارد از طریق زخم ها واردبدن شود.
کیست نگلریا در pH=7.2-7.3 در حضور کلرآزاد ۴ میلی گرم در لیتر به مدت ۱۰ دقیقه در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد و یا در غلظت ۲ میلی گرم در لیتر به مدت ۲۰ دقیقه غیر فعال می شود.
۵- بیماری های پروتوزوئری منتقله از ژیاردیا لامبلیا (ژیاردیازیس)، آکانتامبا هیستولیتیکا (آمیبیازیس یا اسهال آمیبی) و بالانتیدیوم (بالانتیدیازیس) و کریپتوسپوریدیوم (کریپتوسپوریدیوزیس) و بیماری های اسپروکتی ناشی از لپتوسپیرا ایکترهموراژیک (لپستوسپیروزیس یا بیماری ویل) از طریق بلعیدن آب آلوده به عامل بیماری ایجاد می شود.
اووسیت کریپتوسپوریدیوم به فرآیند کلرزنی مقاوم می باشد و عدم کارایی صحیح صافی های تصفیه باعث شیوع گاستروآنتریت شدید از طریق بلع آب آلوده با اووسیت می شود.
۶- بیماری های انگلی ناشی از شیستوزوما هماتوبیوم (بیلارزیوس مثانه) و نیز شیستوزوما غیر انسانی عامل خارش شناگران از بیماری های است که در اثر تماس با آب به وجود می آید.
۷- شیگلا هم در شناگران در آبهای آلوده مشاهده شده است.
۸- بیماری گوارشی حاد (Acute AGI Gastrionitestinal Illnes) از طریق اب شناگاه ها انتقال می یابد.
۹- سایر عفونت های باکتریایی و ویروسی از جمله تب و کونژکتیویت (Conjectives) در شناگران شیوع پیدا می کند.
۱۰- زخم کف پایی (Planter warts) : توسط ویروس پاپیلوم ایجاد می شود.
جمع بندی :
بیماری ها و عفونت هایی که می توانند در شنا در شناگاه ها و استخر ها ایجاد شوند در بالا ذکر شد، رعایت اصول بهداشتی ، گندزدایی اصولی و عدم شنا در شناگاه های آلوده می تواند از بروز موارد فوق الذکر جلوگیری نماید. یکی از وظایف مهندسین بهداشت محیط در مراکز بهداشتی درمانی ، پایش و کنترل مستمر شناگاه ها و استخر ها می باشد.
پیروز باشید.
مطالب زیر نیز می توانند برای شما مفید باشند:
بدون دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید